[D.Gray-man Fiction]Tanabata Story

ข้อมูลเบื้องต้น

ขอโทษครับ คือว่าผม....แบบว่า....ผมลืมไปว่าต้องเอามาลงเด็กดีน่ะครับ! มันก็เลยช้ามากจนมาถึงทุกวันนี้เลยล่ะครับ....ขอโทษจริงๆง้าบ >/\<

เนื้อเรื่อง

“ทำอะไรน่ะ ยู” หนุ่มน้อยว่าที่บุ๊คแมน ราวี่ถามเพื่อนหนุ่มผมยาวอย่างสงสัยเมื่อเห็นเพื่อนขี้โมโหผู้นี้กำลังง่วนกับการตกแต่งกิ่งไผ่ที่ไปตัดมาจากไหนก็ไม่รู้อยู่

“วันนี้วันทานาบาตะ” เพื่อนผมยาวตอบเรียบๆ มือสวยนั้นยังคงยุ่งกับการตกแต่งกิ่งไผ่ต่อไปโดยไม่สนใจท่าทางของเด็กหนุ่มผมส้มเลย

“ทานาบาตะ? อะไรกันล่ะน่ะ” ราวี่ถามคันดะ ผู้ที่พูดถ้อยคำปริศนาที่เขาไม่รู้จักออกมา คันดะทำสีหน้ารำคาญระคนประหลาดใจ คนที่จะเป็นบุ๊คแมนอยู่รอมร่อแบบนี้ไม่รู้จักคำว่าทานาบาตะงั้นเหรอ?

“ก็ทานาบาตะไง ทานาบาตะ” คันดะพูดหวังจะให้ว่าที่บุ๊คแมนคุ้นหูบ้าง แต่ตรงข้าม อีกฝ่ายกลับทำหน้าสงสัยมากขึ้นไปอีก

“วันทานาบาตะของญี่ปุ่นไงล่ะจ๊ะ” เสียงหนึ่งดังขึ้น เจ้าของเสียงคือดอกไม้ในหมู่โจร รินารี่นั่นเอง เธอเดินด้วยท่าทางทะมัดทะแมงมาที่เด็กหนุ่มทั้งสองซึ่งกำลังยืนคุยกันตรงต้นไผ่ในโรงอาหาร

“เค้าจะเขียนคำอธิษฐานลงไปในกระดาษสีทันซะกุ (ผม-ค่อนข้างจะมั่ว- -“อ.เค้าบอกมาเยี่ยงนี้)แล้วก็เอาไปแขวนไว้ที่กิ่งไผ่น่ะจ้ะ” รินารี่พูดอย่างรู้ดี ก็สมควร...เพราะพื้นเพของเรื่องนี้มาจากจีนแผ่นดินใหญ่นี่นา(อันนี้ก็มั่วเพราะอ.บอกมา)

“อ๋อ...เหรอ...” ราวี่ถึงบางอ้อ พลันสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นกระดาษสีแผ่นหนึ่งที่เหน็บเอาไว้ที่เอวของคันดะตรงเข็มขัด(ทำไมไม่ใส่ยูกาตะน้า...) กว่าคันดะจะรู้ตัวราวี่ก็คว้าเอาไปอ่านเสียแล้ว

ราวี่หวังว่าจะรู้เรื่องอะไรน่ารักๆจากเพื่อนผมยาวขี้โมโหคนนี้บ้าง แต่ว่าไม่เลยเมื่อตัวอักษร “ทั้งหมด” เป็นภาษาญี่ปุ่น เขาไม่ใช่คนญี่ปุ่นดังนั้นจึงอ่านไม่ออกนอกจากชื่อของคันดะที่เขาพอจะอ่านออกและพอจะเขียนได้บ้าง

“แล้วนายไม่เขียนคำอธิษฐานเหรอ” คันดะถามราวี่ เจ้าตัวมองอีกฝ่ายอย่างประหลาดใจพร้อมกับคืนกระดาษสีที่เขียนคำอธิษฐานเอาไว้แล้วให้เจ้าของ

“ก็มันเป็นเทศกาลของญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ” ราวี่ย้อนถาม

“ไม่จำเป็นหรอก เขียนๆไปเหอะ ใครๆเค้าก็เขียนกันทั้งนั้น” คันดะพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะกลับไปตั้งหน้าตั้งตาตกแต่งกิ่งไผ่ต่อ เด็กหนุ่มผมยาวห้อยคำอธิษฐานของตนบนกิ่งไผ่แล้ว กระดาษสีสวยปลิวไปมาเวลาที่ลมพัดผ่านหน้าต่างเข้ามาเบาๆโดนมันเข้า บวกกับของที่คันดะนำมาตกแต่งแล้วดูสวยงามและดูสงบอย่างประหลาดทีเดียว

รินารี่เองก็ห้อยคำอธิษฐานของเธอเอาไว้ที่ต้นไผ่เหมือนกัน กระดาษของเธอน่ารักดี เขียนรูปหัวใจเอาไว้ซะด้วย

“รีบๆเขียนเข้าเถอะจ้ะ เดี๋ยวไม่ได้ห้อยคำอธิษฐานบนต้นไผ่ที่คันดะเค้าอุตส่าห์ไปหามาแล้วก็ตกแต่งเองจะเสียใจนะจ๊ะ” รินารี่พูดกระเซ้าพร้อมกับยิ้มร่าเริง เมื่อรู้ว่าต้นไผ่ต้นนี้คันดะเป็นคนตกแต่งเองราวี่ก็ถึงกับมีไฟและรีบคว้ากระดาษสีมาเขียนทันที

“ยืมพู่กันหน่อยนะ” ราวี่บอกคันดะพร้อมกับคว้าพู่กันที่วางอยู่แถวนั้นมา เขาจุ่มพู่กันลงไปในหมึกจนชุ่มแล้วจึงเขียนคำอธิษฐาน เพราะจุ่มหมึกเยอะเกินไปทำให้หมึกเปื้อนเป็นบางจุด แต่ก็เขียนอ่านออก รินารี่พยายามอ่านเต็มที่แต่ว่าราวี่เองก็พยายามบังเต็มที่เหมือนกัน ส่วนคันดะนั้นทำท่าเหมือนกับเมียงๆมองๆคำอธิษฐานที่ราวี่เขียนแต่ก็ไม่ได้แสดงอาการว่าสนใจมากเกินควร

“อ้าว ทุกคน อยู่ที่นี่เองเหรอครับ” อเลน วอคเกอร์ เด็กหนุ่มผู้ได้สมญานามว่าถั่วงอกเดินเข้ามาหาทั้งสามคนด้วยหน้าตาสดใสร่าเริงเหมือนเช่นทุกที

“อเลนคุง เห็นต้นไผ่ที่คันดะตกแต่งหรือยังจ๊ะ” รินารี่ถามทันทีเมื่ออเลนมาถึง เด็กหนุ่มมองต้นไผ่ที่คันดะตกแต่งแล้วก็ทำท่าราวกับถูกล้วงเอาดวงวิญญาณออกไป

“สวยจังนะครับ...ผมน่ะโดนบังคับให้ห้อยคำอธิษฐานไว้ที่ต้นไผ่ที่คุณโคมุอิแต่ง...เค้าห้อยตุ๊กตาไล่ฝนไว้ด้วยล่ะครับ...” อเลนบ่นคร่ำครวญ ถ้าเป็นตุ๊กตาไล่ฝนปกติก็น่ารักดีหรอก แต่นี่มันดันเป็นตุ๊กตารูปตัวเขาและคนอื่นๆในศาสนจักรแขวนคอตายนี่สิ...

“ก็ดีแล้วนี่ ชั้นไม่อยากให้เจ้าถั่วงอกน่ารำคาญอย่างนายมาห้อยคำอธิษฐานเอาไว้ที่ต้นไม้ของชั้นหรอกนะ” คันดะพูดเรียบๆแต่แทงใจคนฟังเป็นยิ่งนัก

คืนนั้น เจ้าหญิงทอผ้ากับคนเลี้ยงวัวก็ได้พบเจอกันอีกครั้งที่ทางช้างเผือก ท่ามกลางความยินดีของดาวทั้งสองดวง ทุกคนกำลังหลับอย่างเป็นสุข เจ้าหญิงและชายคนรักต่างก็พยายามทำให้ความปรารถนาของทุกคนเป็นจริงดังที่เขียนไว้ในแผ่นกระดาษหลากสีนั่น

ขอให้ทุกคนแข็งแรงและมีความสุขนะ^v^

                                 รินารี่ ลี

ขอให้คุณคันดะเลิกเขม่นผมซะทีแล้วก็ขอให้คุณโคมุอิเลิกซ่อมศาสตราแบบโหดๆซักที

                                                  อเลน วอคเกอร์

ขอให้รินารี่เป็นโสดต่อไป

                                  โคมุอิ ลี

ขอให้ยูเผลอตัวตอนกำลังแต่งตัว จะได้ใช้โกเลมถ่ายภาพได้สบายๆ

                                    ราวี่

ขอให้ทุกคน...มีความสุข....

                                   คันดะ ยู

แต่ใครเลยจะอ่านความปรารถนาดีของคันดะที่สื่อไว้ในกระดาษแผ่นน้อยนี่ออก แต่ว่า มันก็เป็นผลดีต่อการวางตัวของคันดะเอง

Happy with TANABATA Day!